Rozdział 14

Cześć i czołem. :)
Chciałam zaprezentować wam kolejny rozdział. Ostrzegam, że pojawi się w nim chyba więcej przekleństw niż było dotychczas.
I tak. Chciałam wam podziękować za komentarze, które zostawiacie pod notkami, bo jest to dla mnie bardzo ważne i motywuje mnie do dalszego pisania.
Czytam je i sprawiają, że chce mi się dalej pisać. :D
Tak, więc zapraszam do czytania i mam nadzieję, że się spodoba.

Jakby tak cofnąć się do spotkania z Adien’em, musiałbym przyznać, że naprawdę dobrze się bawiłem. Zapomniałem jaka gra w piłkę może być przyjemna i jak wiele radości może mi sprawić. Graliśmy luźny meczyk. Bez żadnych niepotrzebnych spięć i kłótni. Robiliśmy to dla zabawy, więc często zdarzało się, że któryś z chłopaków próbował wykonywać jakiś zwód czy inne sztuczki z piłką, a gdy nie wychodziły wszyscy wybuchaliśmy śmiechem. Raz nawet prawie wyszło mi ‘dookoła świata’.
 Atmosfera była naprawdę przyjazna i zdążyłem zapomnieć o nieprzyjemnej sytuacji z Zayn’em, a mój humor po powrocie do domu zdecydowanie nie przypominał wcześniejszego. Co poradzę, że Adien okazał się naprawdę fajnym kolesiem. Może nie wyglądał na takiego, ale śmiało mogłem porównać go do mieszanki Lou i Liam’a. Był zabawny i szalony, jednak wiedział kiedy sytuacja wymaga powagi i zachowywał ją. W drodze powrotnej, opowiedział mi o swojej sytuacji rodzinnej. O tym jak musi opiekować się mamą, bo na ojca nie może liczyć. Było mi go żal, bo był naprawdę wartościowym i utalentowanym człowiekiem, a przez to co zgotował mu los, nie może rozwijać się bardziej. Jednak podczas naszej ponad godzinnej rozmowy w aucie, bo nie powiem trochę się zagadaliśmy, ani razu nie narzekał, wręcz przeciwnie. Wyglądał na wdzięcznego za to co ma, a do tego cały czas się uśmiechał. Naprawdę optymistyczny z niego człowiek. Napomknąłem mu też, że za kilka dni Meg wraca do Irlandii. Z początku, wyglądał na zasmuconego tą wiadomością, jednak za chwilę na jego twarz wkradł się lekki uśmieszek. Od razu powiedział, że nie wypuści jej bez żadnego pożegnalnego spotkania. Nie powiem, myślałem o jakieś imprezie niespodziance, ale przypominając sobie wygląd domu Lou, od razu mi się odechciało. Do tego był jeszcze jeden problem, rodzice. Nie bardzo wyobrażam sobie ich bawiących się pośród zgrai nastolatków. Dobra, może tata jeszcze, ale mama? Poza tym co to za impreza z rodzicami? Został więc tylko wypad do klubu, co Adien przyjął z wielkim optymizmem. Czasami zastanawiałem się jak on to robi, że potrafi bawić się bez alkoholu, a do tego nie przeszkadzają mu inne pijane osoby. Zapytałem się go o to kiedyś i powiedział mi: „ Nigdy nie piłem i zdążyłem nauczyć się bawić bez tego. To, że inni piją nie jest moim interesem. Chcą to niech piją, nie chcą to niech tego nie robią. Nie moja sprawa. A z tego co ludzie odpierdzielają po pijaku można mieć dobry ubaw. Mówię ci, spróbuj kiedyś.” Uśmiechnąłem się tylko na te słowa i zastanawiałem się czy przypadkiem kiedyś ja nie dostarczałem mu śmiechu. Odkąd zaprzyjaźniłem się z chłopakami, zdecydowanie częściej zacząłem pić. Było to już niczym tradycja, że skoro jest jakaś impreza to wypada się napić. Ja  nie widziałem w tym nic złego, ale mama owszem.

Byłem gotowy już od dwudziestu minut i czekałem aż Meg wyjdzie z łazienki. Naprawdę nie rozumiem co dziewczyny mogą robić tam tak długo. Raz nawet chciałem sprawdzić jak to jest i wszystko robiłem dwa razy wolniej, ale i tak wyszło mi tylko trzydzieści minut.
Po niecałej godzinie blondynka raczyła zaszczycić mnie swoim towarzystwem. Wyszła z łazienki, wyraźnie dumna z efektu jaki osiągnęła. Włosy upięła w wysokiego koka, z którego wychodziły poszczególne pasma, a jej makijaż był delikatny. Miała na sobie krótką obcisłą spódniczkę i zwykła białą bokserkę, na która szybko zarzuciła katanę i już poganiała mnie do wyjścia, jakby to była moja wina, że się spóźnimy. Niby nic specjalnego, a wyglądała naprawdę ładnie i pewnie niejednemu chłopakowi wpadnie w oko.
Miał odwieźć nas mój tata, który nie do końca był zadowolony, że wyciągam go z domu, gdy w telewizji leci Liga Mistrzów, ale dał się namówić. W końcu jak mógłby odmówić, swojemu jedynemu synowi i jego przyjaciółce, która przybrała minę niczym kot ze Shrek’a?
 Zatrzymaliśmy się pod klubem. Ojciec po raz ostatni zwrócił nam uwagę, że mamy być ostrożni, że picie mamy wypijać od razu, albo nie spuszczać z niego oka. Zupełnie jakbyśmy byli małymi dziećmi. Rozumiem troska troską, ale mam już dziewiętnaście lat i potrafię o siebie zadbać, a i Meg wie jak zachowywać się na imprezach. Poza tym będziemy tam z grupą przyjaciół co może się nam stać?
 Weszliśmy do środka i od razy skierowaliśmy się w stronę loży. Meg nie miała pojęcia, ale razem z Adien’em, zadbaliśmy o to by każdy miał gdzie siedzieć, gdy zmęczy się zabawą na parkiecie i zarezerwowaliśmy dwie loże. W jednej swojej miejsca miałem ja z przyjaciółmi, a w drugiej Meg i inni. Z początku nie byłem pewny jak na wiadomość o wspólnym wypadzie z piłkarzami zareagują chłopcy.  Osobiście nie wyobrażałem sobie tego wyjścia bez, któregoś z moich przyjaciół. Bo jakby mógł się bawić, gdyby nad uchem nie jęczał mi rozsądny Liam, który nie może dużo pić i znając moją sytuacje w domu uważa, że ja też nie powinnam tego robić na umór. Albo gdyby nie było szalonego Lou, który cały czas wymyślałby głupie zakłady, w których i tak nie miałem z nim szans. Albo gdyby zabrakło pyskatego Harry’ego, który cały czas próbowałby swoich sił w podrywaniu kolejnych kelnerek, dostarczając nam wielu powodów do śmiechu. Albo gdyby nie było ze mną Zayn’a. Chłopaka, z którym mogłem siedzieć przy stolika i po prostu rozmawiać, tańczyć na parkiecie wśród innych ludzi, którzy przyszli się tu zabawić lub po prostu przy nim być. Nie potrzebowałem wiele. Wystarczyło mi, że mogłem na niego patrzeć i podziwiać jego piękny uśmiech. Ale na szczęście nie było tak źle. Zayn oczywiście coś po marudził, ale reszta nie miała nic przeciwko. Mimo, to wolałem nie ryzykować i trzymać ich na pewien dystans, chociaż wiem, że w trakcie zabawy i tak towarzystwo się przemiesza. Ale na to już nic nie poradzę. Nie jestem tu w charakterze ochrony. Też chcę się bawić.
Byli już prawie wszyscy. Lou nawet zdążył już zamówić dla każdego po drinku i ku mojemu zdziwieniu nie ominął, nawet Josha, który jak na razie siedział sam. Podszedłem do nich i każdym z osobna się przywitałem. Z Joshem zwyczajnym uściskiem dłoni, a resztę zagarnąłem do przyjacielskiego uścisku. Przy mulacie zatrzymałem się nico dłużej, jednak nie zrobiłem nic co mogłoby wywołać u innych jakieś podejrzenia. Po prostu trzymając go w ramionach poklepałem go po plecach, szepcząc mu na uch, a on się śmiał. Jego śmiech był tak przyjemny, że mogłem go słuchać całymi dniami.

 - Niallllll…. chodź tańczyć. – ciągnęła mnie za rękę Meg. Jako, że każdy był już po kilku drinkach nie musiała mnie długo namawiać. Wstałem z miejsca i zabawnie kręcąc biodrami, ruszyłem na parkiet, wprawiając przyjaciół, którzy siedzieli przy stolikach w cichy chichot.
 Naprawdę nie sądziłem, że każdy będzie się tak dobrze bawił. Chłopcy albo byli już tak pijani, albo zauważyli, że piłkarze wcale nie są tacy źli. Oczywiście tyczyło się również to tych drugich, bo siedzieli przy jednym stoliku i dyskutowali na różne tematy. Nawet zauważyłem, że Zayn zagadywał Adien’a. Ten jednak nie do końca przekonany do nagłej zmiany mulata odpowiadał z pewną podejrzliwością. Nie miałem jednak zamiaru się teraz tym martwić. Moim jednym problemem w tym momencie było to, że właśnie spędzam ostatnie godziny z moją przyjaciółką.
 Dziewczyna obróciła się do mnie tyłem i zarzuciła ręce na mój kark, a ja złapałem ją w tali, przysuwając bliżej siebie, tak, że nasze ciała stykały się niemalże całą powierzchnią ciała. Czułem się dziwnie rozluźniony i wcale nie przeszkadzał mi fakt, że przede mną wije i ociera tyłkiem o moje kroczę Meg. Było to w tamtym momencie dla mnie coś normalnego. Coś co robi się na imprezach, jednak przerażał mnie fakt, że i jej to nie przeszkadza. Widać było, że jest nieźle podpita. Obawiałem się, że jak jeszcze wypije coś z zawartością alkoholu może stracić świadomość, a wtedy będzie już łatwą ofiarą dla napalonych chłopaków z klubu, od których tu było pełno.
- O czym myślisz? – obróciła głowę w moje stronę i uśmiechnęła się lekko.
- Yyy.. O niczym. – powiedziałem szybko. Nie bardzo chciałem zwierzać jej się z tego, że myślę o Zayn’ie. O tym jak to on się o mnie ociera, jak delikatnie sunie dłońmi po moim ciele, a jego usta wyznaczają drogę na mojej szyi.
 - Hmmm.. To naprawdę dziwne. – skwitowała, jednak nie przestała tańczyć. Po chwili jednak zrezygnowała. – Dobra nie mogę. – zatrzymała się, śmiejąc się pod nosem. Dziewczyna obróciła się do mnie przodem, a ja patrzyłem na nią zdziwiony. O co jej chodzi?  – W taki razie, czemu twój sprzęt wbija się w moje pośladki? – zerknęła na dół, a ja automatycznie poszedłem w jej ślady. Widząc niewielki namiot w moich spodniach, zaczerwieniłem się. – Niall? – spojrzała na mnie podejrzliwie. No nie… Wstydziłem się tego. Tańcząc z moją przyjaciółką fantazjowałem o moim chłopaka.  – Żartujesz sobie, prawda? – powiedziała, jakby czytała w moich myślach. Na jej twarz wkradł się cień rozbawienia. - A już myślałam, że ja tak na ciebie podziałałam. – pokręciła głowa z uśmiechem i złapał za moją brodę, by spojrzeć mi w oczy. – Nie ładnie Niall. – zaśmiała się i wyminęła mi kierując się w stronę stolika.

 Czas mijał nieubłaganie. Każdy bawił się na parkiecie, tylko nie gdzie nie mogłem dostrzec Adien’a i Meg. Od początku coś mi się wydawało, że tych dwoje ma się ku sobie i widać chcą wykorzystać ostatnią noc w stu procentach. Dziewczyna jest już duża i nie mogę jej tego zabronić, jednak mam nadzieję, że nie będzie tego jutro żałować. No i kolejne pytanie czy Adien całkowicie trzeźwy, chciałby ją w ten sposób wykorzystać?
 Hazz flirtował przy barze z kelnerką, która ewidentnie mu uległa i pewnie gdyby nie to, że jest w pracy już dawno zaliczyłby ją w toalecie lub co najmniej zdążył się z nią przelizać. Do Lou o dziwno nie była przyklejona żadna dziewczyna, a chłopak swobodnie tańczył w grupie  z innymi osobami. Li siedział na uboczy i rozmawiał z Josh’em.
 David skinieniem głowy, wskazał na dziewczynę, która podrywała lustro wiszące na ścianie. Roześmiałem się głośno i wtedy też poczułem czyjeś dłonie na moich biodrach zakleszczające się od tyłu. Później do moich nozdrzy doszedł ten zapach, a jego nasiąknięty alkoholem i tytoniem oddech owiał moją szyję.
 - Mam na ciebie ochotę Niall. – szepnął mi do ucha, a po moim ciele przeszedł dreszcz podniecenia. – Zaraz oszaleję. – dodał, zmysłowym głosem. Obróciłem głowę, by móc na niego spojrzeć. Wyglądał tak ponętnie. Wcale nie przeszkadzało mi, że ktoś może pozycję w której teraz się znajdujemy odebrać dwuznacznie.
- Chyba nie tu. – odpowiedziałem tylko z lekkim uśmiechem, rozglądając się dookoła. Nie będę ukrywać, że też świrowałem już z podniecenia. Cały wieczór byłem tak blisko niego. Mogłem go dotknąć, mogłem na niego patrzeć, uśmiechnąć się, rozmawiać. Ale nie mogłem go pocałować. To było straszne. Kolejną rzeczą, która tylko potęgowała moje pragnienie był fakt, że od wyjścia do nieszczęsnej galerii nie było między nami większego zbliżenia, niż jeden niewinny pocałunek. No może dwa trochę bardziej czułe. No dobra kilka namiętnych też się zdarzyło. Jednak pragnąłem go bardziej.
- Tu. W kiblu, na stole, na barze. Bez różnicy. Potrzebuję cię. – powiedział błagalnym głosem. Wiedziałem, że dużą rolę w tej jego potrzebie odgrywał alkohol, który już zdążył wypić, ale nie przeszkadzało mi to bo sam nie byłem do końca świadomy.  – Chcę zrobić to w końcu tak jak należy. – powiedział cicho, a w moim brzuchu coś się poskręcało. Doskonale wiedziałem o co mu chodzi. Mieliśmy już za sobą całowanie się, robienie sobie dobrze za pomocą dłoni czy ust. Ale nie doszło między nami do tego konkretnego zbliżenia. Raz było blisko, ale gdy tylko wsunąłem w chłopaka jednego palca, zrezygnował, a ja nie naciskałem.  Teraz mimo, że chłopak jasno dał do zrozumienia, że jest zdecydowany,  a jego oczach widać był iskry podekscytowanie, nie byłem pewien czy to nie jest tylko i wyłącznie sprawa alkoholu, a jutro będzie tego żałował. Jednak wiedziałem, że Malik ma silną głowę i ciężko jest go upić do takiego stopnia, żeby nie kontaktował, więc czemu nie miałem mu zaufać, że naprawdę tego chce? – Chcę tego Niall. – powiedział zdecydowanie, jakby wyczytał z mojej miny, że nie jestem do końca przekonany. Chciałem by było to coś niezapomnianego, wyjątkowego, tak jaki był mój pierwszy raz, a to na pewno nie współgrało z upiciem. Nie potrafiłem mu jednak odmówić.
Odwróciłem się do niego przodem i zbliżając usta do ego ucha, szepnąłem mu, żeby zaczekał tu, a ja zaraz wracam. Na końcu delikatnie musnąłem jego szyję. Co z tego, że ktoś mógł to  zobaczyć? Nic.
 Zostawiłem uśmiechniętego Zayn’a na parkiecie i poszedłem do Meg i Adien’a. Musiałem powiedzieć jej, że już wracam i ma się nie martwić jeżeli nie wrócę na noc. Bałem się też, że może zrobić jakieś głupstwo, więc chciałem poprosić Adien’a, by miał na nią oko.
Zadowolony, zmierzałem w ich kierunku.  Coś mi jednak nie pasowało. Dziewczyna siedziała i z głową na dłoniach wpatrywała się w stolik, a chłopak nachylał się nad nią nieznacznie i gładząc po plecach mówił coś do niej.
- Jestem totalną idiotką. – marudziła.
 - Co się stało? – zapytałem, podchodząc do nich i opierając się dłońmi o stół. Nie podobał mi się ten widok. Dziewczyna wyglądała na smutną.
 - Nic. – machnął ręką Adien, jakby chciał uniknąć tego tematu i coś ukrywał.
- Nic?! – dziewczyna podniosła na mnie wzrok. – Powiedzcie mi chłopcy.  – zerknęła na mnie, a później przeniosła wzrok szatyn – Jak to jest, że najlepsi chłopacy nie są mną zainteresowani? Baa nie są nawet zainteresowani moją płcią? – nie do końca wiedziałem jak to rozumieć, ale coś podpowiadało mi, że mówi o mnie. Na moich policzkach automatycznie pojawiły się dorodne rumieńce. Wydawało mi się, że dziewczyna wprost wypowiedziała „Niall Horan jest gejem”. O dziwo, Adien też spuścił wzrok. – Nie mogę w to uwierzyć, że najpierw Niall, teraz Adien… Boże jaka ze mnie pokraka. – zakryła twarz dłońmi. – Czy mi nie może spodobać się ktoś u kogo mam szanse. – skończyła swój monolog i spojrzała na nas załamana.
Kompletnie nie wiedziałem co powiedzieć. Zdążyłem skojarzyć fakty. Adien chyba też to zrobił, bo spojrzał na mnie z niemałym zdziwieniem wymalowanym na twarzy. Wyglądał zabawnie i uroczo z szeroko otwartymi oczami, przyglądając się mi. Zastanawiałem się czy moja mina jest chociaż w połowie podobna do jego i modliłem się w duchu, by tak nie było.
Między nami zapadła cisza, która była przerywana przez dalsze bełkotanie Meg, ale nie bardzo zwracałem teraz na to uwagi. Adien był gejem. Adien byłe gejem, Adien był gejem. Tylko ta myśl zaprzątała mi głowę. Nie wiedziałem jak się zachować. Czy zdanie „ Witaj w klubie” byłoby nie na miejscu? Jedyne co na co było mnie w tamtym momencie stać to lekki uśmiech posłany w jego kierunku i niedbałe wzruszenie ramionami. Nie powiedziałem nic, po prostu odszedłem zostawiając ich we dwójkę.
Ta wiadomość była dla mnie takim szokiem, że nawet zapomniałem po co tam poszedłem, ale nie miałem zamiaru się już wracać.
 Potrząsnąłem głową, jakby to miało pomóc mi wyrzucić myśli o chłopaku. W tym momencie najważniejszy był Zayn, a nie Adien. Z szerokim uśmiechem przeciskałem się przez tańczący tłum. Jak najszybciej chciałem dojść do chłopaka, wyjść z klubu i poczuć jego ciało przy moim, jego zapach, smak i dotyk. Chciałem się w niego wtulić i przeczekać tak do jutra. Chłopak chciał przejść jakby na kolejny poziom naszego związku. Ja też tego pragnąłem. Przecież takie przeżycie zbliża do siebie. Fakt, że będę jego pierwszym chłopakiem jeszcze bardziej sprawiał, że czułem się wyjątkowo. Przecież gdyby nic do mnie nie czuł, nie chciałby tego. Doskonale wiedział, że z początku to będzie boleć, a mimo to chciał to ze mną zrobić.
Zza wysokiej blondynki zauważyłem wystającą czuprynę Lou co oznaczało, że jestm coraz bliżej celu. Moje podniecenia jak i podenerwowanie wzrastało z każdym krokiem. Poczułem jak ręce zaczynają mi się pocić na samo myśl tego co będziemy robić w domu Zayn’a.
 Uśmiechnąłem się szeroko widząc plecy mojego chłopaka, jednak zaraz mina mi zrzedła, a ja stanąłem jak wryty. Moje oczy momentalnie zaszły mgłą. Zayn tańczył z jakąś dziewczyną. Byli tak blisko siebie, że nawet gdybym chciał nie potrafiłbym między nich wcisnąć chociażby igły. Mulata dodatkowo błądził dłońmi po jej pośladka i szeptał jej coś do ucha. Za pewne jakieś czułe słówka, na które podrywa kolejne dziewczyny.  Doskonale widziałem, że jego usta co chwilę dotykają jej szyi.
 Zabolało. Jeszcze kilka minut temu mówił jak to bardzo mnie pragnie, a teraz zabawia się z tą wywłoką? Byłem zły, sfrustrowany i jedyne co trzymało mnie przed tym, żeby nie podejść do niego i nie wykrzyczeć mu w twarz wszystko co o nim sądzę, był fakt, że zrobiłbym z siebie totalnego głupka, a go i tak za pewne by to nie obeszło. Obserwując całą tę sytuację, zastanawiałem kim dla niego jestem? Bawi się ze mną jak chce, a ja nie mogę nic na to poradzić.
Ocierając samotną łzę, która spłynęła po moim policzku, ruszyłem szybkim krokiem w stronę wyjścia. Po drodze musiałem jeszcze tylko zahaczyć o loże i zabrać swoją bluzę.
 Po doradzę staranowałem kilka osób, ale miałem to kolokwialnie mówiąc w dupie. Po prostu musiałem wyjść stąd jak najszybciej i nie oglądać już zakłamanej twarzy Zayn’a. Był dupkiem. Skończonym dupkiem, który potrafił bawić się tylko uczuciami innych. Jak on mógł mówić mi takie rzeczy, a później najzwyczajniej w świecie obściskiwać się z dziewczyną. Czy on myślał, że z radością podejdę do niego i powiem: " Cześć, kochanie. Jak skończysz się już zabawiać z tą latawicą to wpadnij do mnie. Będę czekał?"
Meg i Adien nadal siedzieli na kanapach i rozmawiali o czymś. Tym razem jednak musiał być to zabawny temat, bo oboje się śmiali. Nie bacząc na ich zdziwione miny, zabrałem bluzę i skierowałem się w stronę wyjścia.
- Gdzie idziesz? – usłyszałem za sobą zmartwiony głos blondynki,  gdy się odwróciłem zauważyłem dwie pary oczu skierowane z czystą ciekawością na mnie.
- Do domu kurwa! – warknąłem i poszedłem dalej. Starałem się nie przeklinać, a tym bardziej w towarzystwie kobiet. Tym razem miałem to….  o to ci dopiero dziwne. Miałem to głęboko w dupie. Skoro on może być takim ciulem to czemu ja nie mogę. Czemu to zawsze ja muszę, być ten poukładany, a Zayn będzie robił co chce, nie patrząc na innych. Koniec potulnego Horana.
- Niall! – krzyknęła.
 - Daj sobie spokój Meg. – machnąłem ręką na odczepne i zniknąłem za drzwiami.

 Nie podobało mi się to, że siedziałem w aucie Adien’a. Chłopak wybiegł zaraz z mną i oznajmił, że mnie zawozi do domu i nie przyjmuje, żadnych sprzeciwów. Jednak mimo to z początku nie chciałem dać z wygraną i wykłócałem się z nim, że ma iść do Meg i się nią zająć, on tylko roześmiał się i powiedział, że ona da sobie radę sama i że to był jej pomysł. W końcu uległem.
- Czemu mi nie powiedziałeś? – zapytałem z lekkim wyrzutem w głosie. Nie do końca na tak miało to zabrzmieć, ale nadal byłem zły na mulata. To miała być wyjątkowa noc, a gdy tylko zniknąłem z pola jego widzenia, obłapiał swoimi ohydnymi łapskami inne dziewczyny.
- Chcę zauważyć, że ty też milczałeś. – powiedział uśmiechając się lekko. W tym momencie jego uśmiech irytował mnie tak bardzo, że chętnie przywaliłbym mu w tą jego piękną twarzyczkę.
 - Zatrzymaj się. – powiedziałem nagle. On jednak nie zareagował i jechał dalej. – Zatrzymaj się do cholery! – krzyknąłem. Nie mogłem znieść tego napięcia między nami. Musiałem wyjść z tego auta i odejść jak najdalej. Tym razem wzdrygnął się z zaszokowany zjechał na pobocze. Szybko otworzyłem drzwi i wyskoczyłem  z pojazdu jak oparzony. Odszedłem kilka kroków. Wyklinałem głośno spoglądając w niebo. Byłem wściekły na cholernego Malik’a za to, że go kochałem, a on traktował mnie jak śmiecia. Za to, że był w tym wszystkim taki niesamowicie pociągający i doskonały. Że był taki pewny siebie. Że był takim gnojkiem. Byłem wściekły na siebie, że byłem taki głupi i obdarzyłem go uczuciem i zaufaniem. Że byłem tak słaby, że nie potrafiłem z tym skończyć, że tak bardzo go potrzebowałem. Byłem wściekły na Adien’a, że był taki jak ja, że mi tego nie powiedział i że był teraz przy mnie. Że stał za mną, trzymając dłoń na moim ramieniu i nic nie mówił. Byłem wściekły na Meg, że miała rację co do Zayn’a, że zawsze ją ma. Byłem wściekły na wszystkich. Na Lou, Harry’ego i Liama, na Josh’a i Davida, na rodziców.
 - Zostaw mnie. – powiedziałem, nie patrząc na chłopaka i silnym ruchem ramienia zrzuciłem jego dłoń.
- Jak mam cię zostawić skoro jesteśmy na totalnym pustkowiu? Chyba zwariowałeś. – powiedział spokojnie. – Chodź. Wróćmy do auta, a ja zawiozę cię do domu. – zaproponował. Nie ruszyłem się z miejsca i wiedziałem, że chłopak tego też nie zrobił. Nadal stał za mną, a ja czułem bijące od jego ciała ciepło. I zapach, tak bardzo różniący się od zapachu Zayn’a.
 Obróciłem się do niego przodem i niewiele myśląc, naparłem na jego usta. Tak po prostu go pocałowałem. Chłopak z pewnością był zaskoczony, bo z początku nie odwzajemnił go, jednak gdy złapałem za jego kark, uniemożliwiający tym samym odsunięcie się ode mnie, niepewnie oddał pocałunek. Z czasem stał się on bardziej namiętny. Adien nabrał pewności siebie i przygryzł moją wargę, wsuwając język do mojej buzi. Dłonie położył na moich biodrach.
 Nawet nie wiem jak znaleźliśmy się przy samochodzie, ale stałem oparty tyłem o jego maskę, a chłopak delikatnie pieścił moją szyje. Odchyliłem głowę do tyłu dając mu lepszy dostęp do najbardziej wrażliwych miejsc. To było takie przyjemne. Jego język przesuwający się po mojej skórze. Wydałem z siebie ciche westchnięcie. Złapałem za dół jego koszulki i uniosłem do góry, by ściągnąć ją przez głowę. Adien nie miał nic przeciwko i nawet poprzez uniesienie rąk pomógł mi w tym. Nim się obejrzałem i ja stałem przed niż pół nagi. Nie przeszkadzała nam temperatura na dworze, bo noc była dzisiaj wyjątkowo ciepła, a nasze rozgrzane ciał pragnęły siebie nawzajem. Dodatkowo pomagała adrenalina, która w nas buzowała. Zaraz mieliśmy się pieprzyć na masce samochodu na poboczu, gdzie w każdej chwili ktoś może nas zobaczyć. Jednak to tylko pobudzało każdego z nas.
Chłopak całował mnie po obojczykach, a ja zająłem się paskiem jego spodni. Może zachowywałem się egoistycznie, ale nie miałem w tym momencie ochoty na długie wstępy. Chciałem po prostu go poczuć w sobie. Teraz. Adien chyba zrozumiał o co mi chodzi, bo tylko uśmiechnął się szerzej i zsunął ze mnie spodnie wraz z bokserkami. Unosząc najpierw jedną nogę, a później drugą wyswobodziłem moje kończyny z niewygodnego uścisku nogawek.
Ponownie naparłem na jego wargi, a on w tym czasie chwycił mnie za pośladki i uniósł do góry, by posadzić na zimnej masce jego samochodu. W chwili dotknięcia mojego rozgrzanego ciała z metalem, automatycznie się spiąłem.  Jednak kolejny pocałunek chłopaka wynagrodził mi to nieprzyjemne uczucie. Adien naprawdę potrafił to robić. I jeżeli miałbym być szczery, zajmował drugie miejsce na mojej liście. Zaraz po moim byłym.
Przysunął się bliżej mnie, a ja obwinąłem go nogami, tym samym dając mu swobodne dojście do mojego otworku. Teraz nie ważny był Zayn, tylko przyjemność jaką zafunduje mi Adien. Chciał otartego związku to go będzie miał.
- Teraz. – szepnąłem do jego ucha, zaraz po tym jak zostawiłem na jego szyi malinkę.
 Chłopak posłuchał mnie i jedno energiczne pchnięcie jego bioder sprawiło, że poczułem go w sobie. Wydałem z siebie głośny krzyk. Kolejne pchnięcie, jeszcze większa przyjemność i kolejna wiązanka przekleństw, która wydobywała się z moich usta. Oparłem się na rękach na sobą i oddawałem się przyjemności jaką fundował mi Adien.  Następne pchnięcia były jeszcze silniejsze, a ja tylko mogłem krzyczeć trzy słowa: " Takkkk!", " Mocniej!" i " Och Adien".
- Oooo Adien… Kur.. Aaa. – wystękałem, gdy chłopak dołączył do tego swoje ręce i stymulował mojego nabrzmiałego członka.
- Niall.. Jaa… Zaraz…- próbował się wysłowić chłopak, jednak na marne. Doskonale wiedziałem o co mu chodzi, bo również miałem z tym problem. Czułem za zaraz dojdę.
- Adien jaaa…! – krzyknąłem tak głośno, że pewnie w obrębie kilku kilometrów było mnie słych. W sumie nie tylko mnie, bo chłopak, również krzyczał z rozkoszy.
 Szatyny odchylił głowę do tyłu i wystrzelił we mnie, a chwilę później mogłem podziwiać ja zlizuje moją spermę ze swoich palców. Był to coś niesamowitego. Dawno tak dobrego seksu nie przeżyłem. Uśmiechnąłem się do niego i zeskoczyłem z maski, by pozbierać swoje ubrania.
Dalsza droga minęła nam w milczeniu. Żadne z nas nawet nie patrzył na drugiego. 
Wiem, że tego nie zapomnę. Nie chcę zapomnieć.