01. cz.2

Ta część jest zdecydowanie krótsza niż poprzednia, ale nie chciał zaczynać w tym rozdziale żadnego nowego wydarzenia.
W sumie to zastanawiałam się czy ją dodać czy nie. Bo mam co do niej mieszane uczucia, ale skoro już ją napisałam to czemu nie?
Miłego czytania.


Po wyjściu z baru, od razu skierowaliśmy się do mnie do domu. Mimo wczesnej godziny nie było większego sensu iść do Aequalitas, a żaden z nas nie miał nic przeciwko spędzeniu tej nocy na kanapie przed telewizorem.
Gdy tylko wszedłem do mieszkania, od razu rzuciłem klucze na komodę stojącą przy ścianie, a kurtkę odwiesiłem na wieszak, który znajdował się przy drzwiach.
- Nie waż się rzucać kurtki na kanapę. – posłałem Harry’emu przez ramię groźne spojrzenie. Widziałem, że już był w połowie kroku do narożnika, z wyciągniętą ręką. Zawsze tak robił. Nie ważne czy przyszedł na godzinę, piętnaście minut czy może całą noc. Zawsze kładł swoje okrycie wierzchnie w to samo miejsce. Zupełnie jakby wisiała tam jakaś kartka: „Specjalna szafa dla Harry’ego.”. Ale zawzięcie z tym walczyłem. Chciałem wyplenić z niego to bałaganiarstwo. Kilka razy nawet wyrzuciłem jego marynarkę przez okno, bo nie posłuchał moich gróźb. Nie podziałało. Następnego dnia zrobił to samo. Czasami brakowało mi sił do tego chłopaka. Rozumiem, gdybym kazał mu iść do innego pomieszczenia i tam odwieść swoją kurtkę, ale przecież wieszak stał zaraz obok niego.  – Na wieszak! Już! – uniosłem trochę głos, widząc, że Harry nic nie robi sobie z moich próśb.
Loczek westchnął i przewracając oczami, cofnął się by  zrobić to o co go poprosiłem. Był u mnie, więc miałem prawo wymagać od niego szanowania moich zasad. To że jego pokój wyglądał jak chlew i nieraz nie dało się do niego wejść, nie znaczy, że będzie tak samo u mnie. Możecie mnie nazwać pedantem, ale każda rzecz miała u mnie swoje miejsce.
 Widząc jak Harry posłusznie odwiesza kurtkę tam gdzie powinien, uśmiechnąłem się zadowolony i poszedłem do swojego pokoju, nie zwracają już uwagi na mojego ‘gościa’. Hazz czuł się tu jak u siebie w domu, więc nie martwiłem się o to, że usiądzie na kanapie i będzie łamał sobie palce, nie wiedząc co ze sobą zrobić. Miałem nawet podejrzenia do tego co teraz robił. Pewnie opędzlowywał moją lodówkę z resztek jedzenia jakie tam zostały.
Zatrzymałem się przed szafą i ściągnąłem ze siebie zużytą koszulkę. Zawsze, gdy przychodziłem do domu, przebierałem się w inną bluzkę, żeby czuć się świeżo. Ten wieczór nie był wyjątkiem. Harry uważał, że to totalna głupota, bo przecież i tak za niedługo będę się kładł spać i się rozbiorę, a następnego dnia jej już nie założę. Mówił, że to bezsensowne marnowanie wody i detergentów. Cóż.. Ja za to płaciłem, więc mógł marudzić ile tylko chciał, a ja i tak nie zamierzałem zmieniać swoich przyzwyczajeń.
 Wyciągnąłem z szafki szary, rozciągnięty t-shirt z nadrukiem jakieś kapeli. Już miałem go wciągać przez głowę, gdy poczułem czyjeś zimne dłonie na moich biodrach i mokre usta na szyi.
- Tak wyglądasz zdecydowanie lepiej. – mruknął mi do ucha. Uśmiechnąłem się lekko, gdy  przygryzł   jego płatek i upuszczając bluzkę na podłogę, obróciłem się do niego przodem.
- Co ty nie powiesz? – zaśmiałem się, łapiąc za kołnierzyk jego koszuli. – Wiesz, ta koszula zdecydowanie ujmuje ci uroku. Może byś się jej pozbył czy coś? – uniosłem do góry jedną brew, patrząc na niego. Harry spojrzał mi w oczy i przez moment dokładnie badałem jego zielone tęczówki.  Tą jakże romantyczną chwilę przerwał jednak niekontrolowany wybuch śmiechu. Parsknęliśmy niemalże równocześnie. Zdecydowanie nie wychodziły nam jakieś słodkie wstępy czy inne głupie gadanie. Co to w ogóle było? „Tak wyglądasz lepiej”, „Ta koszula ujmuje ci uroku”. Bzdety.  Odepchnąłem chłopaka lekko od siebie, a on zrobił z trzy kroki do tyłu, uśmiechają się szerzej. Wiedział do czego to prowadzi i nie wyglądał na złego takim obrotem sytuacji. Nie czekałem na nic więcej. Po prostu wpiłem się w jego usta. Hazz natychmiastowo odwzajemnił pieszczotę, wpuszczając mnie do środka. Nasze języki zaczęły bitwę o dominację. Żaden nie chciał być gorszy, bardziej uległy, dlatego nasz pocałunek stał się niedbały, namiętny i agresywny. Zsunąłem z jego umięśnionych ramion koszulę, przy okazji pozbawiając jej kilku guzików. Nie miałem czasu ani chęci na bawienie się w rozpinanie guzik po guziku. Pchnąłem go do tyłu, a chłopak bezwładnie opadł na łóżko. Poprawiając się na materacu, obserwował z zadziornym uśmiechem jak ściągam z siebie obcisłe czarne dżinsy.
 - Co się tak gapisz? – rzuciłem w jego stronę, odrzucając na bok niepotrzebny materiał, by zaraz wdrapać się na łóżko. Chłopak nic nie odpowiedział, bo nie miał na to czasu. Gdy tylko znalazłem się nad nim, uniósł głowę ponownie złączając nasze usta w namiętnym pocałunku. Harry rozkraczył nogi tym samym pozwalając mi na zajęcie wygodniejszej pozycji. Ręce położyłem po obu strona jego głowy i przybliżyłem się do niego, by mógł spokojnie leżeć, nie nadwyrężając żadnych mięśni. Jeszcze nie teraz. Błądził dłońmi po moich plecach, jakby dopiero co poznawał moje ciało. Robił to zawsze i nie powiem, było to przyjemnie, czuć jego wielkie dłonie sunące po moim rozgrzanym ciele. Przeniosłem pocałunki na jego szyję, przygryzając ją. W tym samym czasie zacząłem również wykonywać ruchu bioder do przodu. Co z tego, że ja miałem na sobie bokserki, a on był w dżinsach. Samo ocieranie się naszych członków, nawet przez materiały, połączone ze świadomością, że za chwilę się ich pozbędziemy, było podniecające.  Hazz najwyraźniej poczuł, że jego członek budzi się do życia, bo jęknął cicho i wygiął się, odchylając przy tym głowę w tył. Koniuszkiem języka przejechałem od jego szczęki, przez szyję i obojczyki, zatrzymując się przy sutku i kreśląc dookoła niego kółka. Loczek zjechał dłońmi na moja pośladki, wsuwając dłonie pod bokserki. W momencie, gdy delikatnie przygryzłem jego brodawkę, ścisnął mój tyłek, przyciskając moje krocze jeszcze bliżej niego. Westchnąłem cicho czując, że mój członek z każdym jego dotykiem robi się coraz twardszy. Jeszcze chwilę naznaczałem jego klatkę piersiową mokrymi pocałunkami. Słysząc kolejne mruknięcia zadowolenia, uśmiechnąłem się dumnie i podniosłem na niego wzrok. Spojrzał na mnie pytająco, jednak nic nie odpowiedziałem, a ponownie wpiłem się w jego usta. Nasze pieszczoty trwały jeszcze kilka minut. W ich czasie, członek Harry’ego zdążył już nieźle stwardnieć, pobudzany prze mój dotyk.
 Oderwałem się od niego. Szybko rozpiąłem rozporek jego spodni, by późnij silnym szarpnięciem za nogawki pozbyć się zbędnego materiału. Styles pomógł mi w tym poprzez unoszenie bioder i gdy ja dżinsy odrzucałem na bok, on ściągał z siebie bokserki. Odwróciłem się w jego stronę, a mając przed sobie pokaźnych rozmiarów członka Harry’ego. Uśmiechnąłem się do niego łobuzersko, przygryzając dolną wargę. Hazz przewrócił oczami i podpierając się na jednym łokciu, pociągnął mnie na siebie. Opadłem na niego, na nasze ciałem przylegały do siebie idealnie. Loczek oplótł mnie nogami w pasie, i wpił się w mojego wargi. Pocałunek był łapczywy. Jakby każdy z nas chciał najwięcej z niego wynieś. Oderwałem się od jego ust, by znowu przenieść pocałunki na jego szyję. Przygryzłem delikatnie jego szyję i zassałem ją, co pewnie będzie skutkowało malinką. Nie miałem takiego zamiaru, jednak smak jego skóry tak na minie podziałał, że nie mogłem się powstrzymać. Hazz jęknął i wygiął się w łuk, a moje przyrodzenie otarło się o jego, co jeszcze bardziej nas podnieciło.
- Zayn? – wyjęczał zapytanie Harry. Nie musiałem go obserwować, by wiedzieć, że ma zamknięte oczy i rozkoszuje się każdym moim dotykiem.
- Nie.  – odpowiedziałem między kolejnymi pocałunkami.
- Ale co?  -  loczek zacisnął dłonie na moich pośladkach dociskając mnie do siebie, co skomentowałem przerwanym westchnieniem.
- Po prostu nie. – zdołałem odpowiedzieć, gdy odzyskałem oddech.
- Nawet nie wiesz co chcę powiedzieć. –powiedział oburzony Harry, przejeżdżając rękoma wzdłuż mojego kręgosłupa.
- Moja odpowiedź nadal brzmi nie.  – położyłem dłonie na biodrach chłopaka, by pomóc sobie lepiej go ustawić. Nie zaprzestałem jednak całowania jego ciała.
- Aaa… - jęknął. – Nawet jeśli chciałbym byś przeleciał mnie na klatce schodowej? – zapytał.
- To i tak nie. – odpowiedziałem automatycznie. Dopiero gdy sens jego słów do mnie dotarł moje oczy automatycznie rozszerzyły się ze zdziwienia. Zaprzestałem jakiegokolwiek ruchu i odsunąłem się od niego, by móc spojrzeć mu w twarz.
-  Chciałbyś? – zapytałem niepewnie, jednak w tym pytanie dało się zauważyć cień nadziei.
 - Boże! Nie. – zawołał Harry wyraźnie przerażony wizją uprawiania seksu w miejscu, gdzie w każdej chwili, ktoś mógłby wyjść i nas zobaczyć. Sama myśli o tym jak pieprzę Hazzę, przyciśniętego do ściany, sprawiała, że robiło mi się jeszcze cieplej. Ale cóź… jeżeli chodzi o nasze fantazje erotyczne to zdecydowanie się nie zgrywały. Nie zamierzam jednak zostawić tego w spokoju. W końcu sam wpakował mi ten pomysł do głowy. Jeszcze go przelecę na klatce. Najlepiej opartego o drzwi sąsiadki z dołu.
- Po prostu.. – zaczął jednak mu przerwałem. Nie miałem dzisiaj siły na takie rozmowy. Doskonale wiedziałem do czego to prowadzi. Powie, że chociaż raz to on chciałby być na górze. Ja mu odpowiem, że jak chce górować to mógł znaleźć sobie jakiegoś napalonego kolesia w barze i zabrać go ze sobą. Posprzeczamy się trochę, a na koniec i tak postawię na swoim i będzie tak jak zawsze. Dlatego też nie miałem zamiaru marnować czasu, na bezsensowną wymianę zdań.
- Zamknij się, ok? – powiedziałem i wpiłem się w jego wargi, by nic więcej nie mówił. Podziałało. Harry najwyraźniej zrozumiał, że i tak nic by nie wskórał, więc poddał się moim pocałunkom.
Poruszałem się w zdecydowanie i szybko. Nasze ciała się zharmonizowały, a jego jęki łączyły się z moimi. Nasze ciała były pokryte warstwą potu, ale żadnemu z nas to nie przeszkadzało. Dłonie Harry’ego spoczywały na moich biodrach.
- Haaazz. – jęknąłem. – I jak ci poszło? – zdołałem zapytać na jednym wdechu. Przyjaciel otworzył zamglone oczy, wyraźnie zdziwiony moim pytaniem.
 - Poważnie Zayn? – zdążył tylko wypowiedzieć te słowa, bo zaraz wygiął się w łyk i przymknął oczy, a jego twarzy wyrażał czystą rozkosz. – O kurwa… Taaak! – krzyknął. Ponowiłem ten ruch jeszcze raz tylko mocniej. – O cholera.. – westchnął, zaciskając mocniej dłonie na moim ciele. – Chyy yy yyba dobrze. – jąkał się. Uśmiechnął się dumnie. Lubiłem doprowadzać go do takiego stanu.
- To dobrze. – stwierdziłem tylko, nie przestając wykonywać ruchów w przyjacielu. Zwolniłem jednak trochę tępo, by dać mu odzyskać panowanie nad sobą.  – Umówiłeś się na kolejne spotkanie? – chciałem wybadać sytuację. Może i nie był ku temu najlepszy czas, ale przecież mamy całą noc przed sobą.
- Nie.. – odpowiedział. Widziałem jak próbuje łapać oddech. – Ale ma mój numer. – dopowiedział. – Myślę, że zadzwoni. – powiedział uśmiechnięty.
 - Oj... naiwny Harold. – pokręciłem przecząco głową i odgarnąłem przyklejony kosmyk z jego czoła. Naprawdę, to że chłopak przyjął jego numer nie oznacza od razu, że do niego zadzwoni. Powinien to rozegrać inaczej. Tak by miał pewność na kolejne spotkanie.
- A ty? – zapytał, wbijając we mnie swoje zielone tęczówki.
- Jutro stanie w moim drzwiach. – wyszczerzyłem się do niego. Chłopak spojrzał na mnie wyraźnie zdezorientowany moją pewności siebie.
- Jak to?
- Wygląda na uczciwego człowieka, więc pewnie nie zgarnie mojego portfela z całą gotówką i dokumentami. – uśmiechnął się zadowolony ze swojej pomysłowości.
- Dupek z ciebie, wiesz. – syknął w moją stronę, dostrzegając, że mój plan ma większą szansę powodzenie niż jego.
- Wiem. – skinąłem, głową by po chwili złączyć nasze usta w namiętnym pocałunku.